Dinsdag 28 april jongstleden is Ger Coenraad op 68 jarige leeftijd overleden. Na een lange periode van ziekte en verzorging heeft het coronavirus Ger veel te vroeg van ons weggenomen.  

Wij kennen Ger als een zeer liefdevolle en betrokken vader van Cedric, die een gewaardeerde kracht in ons Heren 2 is. De laatste periode heeft Ger helaas Ced niet meer kunnen zien spelen, maar de onvoorwaardelijke support was er nog steeds. 

Voor ons als staf van de jeugdteams waar Ced in heeft gespeeld was Ger soms een luis in de pels. Altijd op de club, langs de lijn en altijd kritisch. Het was een sport om Ger zich over zaken te laten opwinden -en daar was nooit heel veel voor nodig-, om bewust een tegen geluid te kunnen geven aan zijn kritische noten. Met humor was de discussie altijd tot een goed einde te brengen, waar een drankje en bitterbal overigens nooit in mochten ontbreken. 

Ger staat bekend als één van de twee 'mopperende muppets', altijd vanaf het balkon met een scherp oog de trainingen volgend en dan aan het einde altijd nog even toevoegen waar het eigenlijk nog aan ontbrak in zijn ogen. Zeker was dit ook wel eens veel te ver aan het gaan, maar met een duidelijk signaal bond Ger dan wel weer in. "Hij had er gewoon geen verstand van", konden we dan met plezier zeggen. 

Het duurde altijd even voordat hij op het complex was, maar het loopje met de stok in de hand was herkenbaar. Je had dan twee keuzes; vluchten of een vriendelijke pets op je schouder krijgen (al dan niet van de stok). Aandoenlijk was het als het hondje mee kwam, een beer van een kerel met een klein keffertje naast zich, menig glimlach heeft dat op ons gezicht getoverd. Maar dat was wel kenmerkend, ondanks de grote verschijning en ogenschijnlijke norsheid was Ger een zeer liefdevolle man.

Wij hebben met Ger met JC1 en JB1 twee landstitels mogen vieren en met hem verdrietig mogen zijn over het missen van de derde veldtitel met JA1 en de landstitel met JB1 in de zaal. De laatste keer dat wij Ger bezocht hebben in het ziekenhuis hebben wij hem een originele gouden medaille van de landstitel van JB1 gegeven, als steun voor het gevecht tegen zijn ziekte. 

Victoria was voor Ger veel, heel veel. Hij heeft vaak genoeg gezegd dat wat wij met elkaar doen op de club Ced verder gebracht heeft in het leven en ook hemzelf flink wat afleiding gaf als pensionaris. Dit ging zo ver dat hij dan ook deelgenoot wilde zijn van een nieuwe stap van de vereniging en was onderdeel van de beleidscommissie van het plan 2016-2021, waar wij als vereniging nog steeds van profiteren.

De herinneringen aan Ger zijn stokoud en springlevend, iets waar wij als Victorianen altijd achter staan. De warme omhelzingen na winst partijen en kampioenschappen zijn voor altijd bij ons.

Wij wensen Cedric, Max, Simone en de familie veel sterkte toe.

Namens alle jongens waar Cedric mee gespeeld heeft en die Ger kennen,

Paul, Janneke en Eelko